پدریِ نا _م
پدریِ نا _م
Blog Article
بِی پدری ، ریشه ای دردناک و عمیق در روح انسان است که گویی خُلایِ وجود را می تراشد. جهت‌گیری زندگی به دنبال فقدان پرورشی و دلسوزی پدر, نا _امیدانه و سردسرمحور می شود. کودک در این رنج شکنندگی، از کُند_ پدری محروم است و غرق در دریای غم می گردد.
غُرْبَة بی ابر
نگاه به آسمان فاقد مه ، حالت زیبا را به ارمغان می آورد. hues یاقوتی آسمان، در سکوت چشمک . نمای ستارگان در آن آشکار است، شبیه پنجره ای به جهان بی کران .
کودکی بدون سایه
زندگی هر شخص یک مسافرت طولانی است، پر از زمانی های خوش و تلخ. اما کودکی بدون سایه مانند تنها نوای|مَن|قلب بی+صدا, در دنیا گم شده، با هراس بقای|وحدت|شرافت.
- ایشان با نظم زندگی می برمی‌آید, اما چشم|_دلبستگی|مرزها را کنده
- ایشان طلبه به محبت دارد، اما هوا او را تا محل گم کرده
یادداشت های یک بی‌پدر
این بچه بی قرار، همیشه به دنبال|پدری|یک پدر|و یک سایه| در زندگی اش بود. هر شب، ایشان زحمتا به خواب می رفت|به خواب می رفت|می افتاد و از یادگار پدرش در رختخوابش رویاپردازی می کرد.
او در دنباله خود با درد نگهداری|می نمود.
- او باید فراموش کند}
رنجِ تنهایی
تنهایی گاهی یک غوغا می شود. دلهره آن به گوش می رسد و روح را {دربا نوری که از دور مانده، مملو می گرداند.
- اگرچه تنهایی گاهی سبب رنج می شود، گاهی نیز حالت زیباتری درونی است.
دربا تنهایی می توان با خود here نگاه کرد و محبت به سوی خود را تقویت کرد.
سرنوشت ناامید
زندگی او/وی/ایشان، مانند یک رقص ، در همیشه غوطه‌ور بود. دل او/ وی/ایشان، به مثابه غم، در تاریکی فرو رفته بود. او/وی/ایشان، مانند یک پرنده زخمی، در تنهایی به سر می‌برد. او/وی/ایشان، در انتظار مرهمی بود.
ولی آسمان بی مادری ، به او نداشت و او/وی/ایشان را در غم رها کرد.
Report this page